Podróże Pana Szpaka

Ararat. Relacja ze zdobycia najwyższego szczytu Turcji

16 stycznia, 2020Piotr Czyszpak2 Comments

Ararat (5137 m n.p.m.) siedział w mojej głowie już od bardzo dawna. Jego majestatyczny widok, górującego nad Erywaniem to obrazek który bardzo dokładnie pamiętam. Góra ta zrobiła na mnie wrażenie na długo przed tym jak zacząłem poważniej chodzić po górach. Minęło 6 lat, a ja w końcu mogłem się z nim zmierzyć. Jak przygotować się do wejścia na Ararat? O tym powstał osobny post. Można go przeczytać pod tym linkiem. https://www.podrozepanaszpaka.pl/2019/11/jak-sie-przygotowac-do-wejscia-na-ararat.html Dzień 1. Dogubeyazit – punkt wyjścia – obóz 1 Wczoraj przyjechaliśmy do Dogubeyazit. Mieliśmy sporo czasu na odpoczynek, a wieczorem spotkaliśmy się całą ekipą. Piątka Polaków, czyli ja, Andzia, …

Umarł Król, niech żyje Król!!! – Czyli rok się kończy, rok się zaczyna… 2019/2020

6 stycznia, 2020Piotr Czyszpak0 Comments

Koniec starego roku i początek nowego to zawsze czas podsumowań. 2019 rok to był dla mnie trudny i dużo się w nim działo, choć najwięcej służbowo. Pierwsze pilotaże po Polsce i za granicą, praca z grupami dzieciaków w Sudetach czy prowadzenie warsztatów dla dzieci i wyjazdy jako wychowawca. Wcielałem się w różne postacie, takie jak profesor szkoły magii, mistrz w gwiezdnej akademii, Pan Kleks, egipski bóg Ozyrys, czy nawet Święty Mikołaj. Praca od zlecenia do zlecania, kiedy często jadę z wyjazdu na wyjazd, żeby potem nadszedł czas kiedy zleceń nie ma za dużo i trzeba się głowić skąd wziąć kasę …

Litwa po raz kolejny, Kowno po raz pierwszy!

22 grudnia, 2019Piotr Czyszpak4 Comments

Już od ładnych kilku lat prowadzę bloga podróżniczego, a ostatnio to nawet bardziej górsko-podróżniczego. W każdym razie podróże przez ten czas stały się moim sposobem na życie, największą pasją, ale i pracą. Prowadzenie bloga stało się dodatkiem do którego często mniej przywiązuje wagę, ale jednak staram się żeby coś nowego się na nim pojawiało, a treści były wartościowe. Czasami w związku z tym pojawi się jakaś ciekawa oferta. Choćby teraz po raz pierwszy udało się skorzystać z zaproszenia organizacji turystycznej i wybrałem się do Litewskiego Kowna. Wcześniej różne zaproszenia przechodziły mi koło nosa że względu na terminy. W Kownie byłem …

Jak się przygotować do wejścia na Ararat?

15 listopada, 2019Piotr Czyszpak0 Comments

Przed pierwszym wyjściem w góry wysokie mogą pojawić się pewne wahania. Teren nam nieznany, więc skąd wiadomo co zabrać? Jak się przygotować? Czy sobie poradzimy? Wątpliwości jest wiele więcej. Z upływem czasu doświadczenie pozwala nam się szybciej i sprawniej przygotować. Żeby ułatwić wam przygotowanie wyprawy na Ararat, postanowiłem stworzyć tego posta i podpowiedzieć jak można się przygotować do zdobycia najwyższego szczytu Turcji.

Koszulka z wełny merynosa firmy Simond.

6 listopada, 2019Piotr Czyszpak0 Comments

Do wełny z merynosa nie byłem od razu przekonany. Słyszałem że wiele osób chwali sobie ten materiał, bo jest bardzo przewiewny, miły w dotyku i nie przyjmuje brzydkich zapachów. Jednak od innych znajomych słyszałem że bardzo uczula, a skarpety z meryno bardzo dały im popalić. Dlatego długo wahałem się i czekałem na możliwość sprawdzenia tego materiału. Nie jest on tani, a chyba nikt nie lubi wyrzucać pieniędzy w błoto, tym bardziej że jak każdy miłośnik gór mam nigdy nie kończąca się listę zakupów.

Szlak Wygasłych Wulkanów na Pogórzu Kaczawskim

30 września, 2019Piotr Czyszpak2 Comments

Szlak Wygasłych Wulkanów o długości około 100 km, biegnie a jakże… przez Krainę Wygasłych Wulkanów czyli Pogórze Kaczawskie. Szlak ten zaczyna się (bądź kończy zależy z której strony idziemy) w Złotoryi, a kończy w Legnickim Polu. Ciężko nazwać go górskim, ciężko też szukać na nim górskich wyzwań, bo tych brakuje. Jednak czy warto zmierzyć się z tym szlakiem? Odpowiem na to pytanie w dalszej części.

Via ferrata na Velką Lukę – Mała Fatra, Słowacja

9 lipca, 2019Piotr Czyszpak0 Comments

Powrót na Małą Fatrę nastąpił dużo szybciej niż mogliśmy się spodziewać. Tym razem mieliśmy już konkretne cele na to pasmo. Najpierw wejście na Maly i Velky Rozsutec, a potem wejście via ferratą na Velką Lukę. Oba cele udało się zrealizować mimo średnio sprzyjającej aurze pogodowej. Z jednej strony upały i duchota, a z drugiej szalejące burze i deszcz. Ta druga opcja na via ferracie wyjątkowo mało sprzyja i stwarza niebezpieczne sytuacje, a tych lepiej unikać.

Via ferraty w Górach Łużyckich w Niemczech

22 czerwca, 2019Piotr Czyszpak3 Comments

Góry Łużyckie w Niemczech to całkiem dobry pomysł na weekend. Piękne widoki, stosunkowo nie wielka ilość turystów, bliskość od Polski to duże atuty. Jednak my wybraliśmy się tam ze względu na możliwość skorzystania z via ferrat, bo tych w Polsce brakuje. W ciągu właściwie jednego dnia udało nam się pokonać 4 niemieckie via ferraty. Dwie w pobliżu Oderwitz, jedna obok Oybinu i jedna przy Jonsdorfie.

Czechy: Jeszted, Hotel Ještěd i wieża telewizyjna

16 czerwca, 2019Piotr Czyszpak2 Comments

Jeszted to jeden z najbardziej charakterystycznych szczytów w Sudetach. Właściwie nie sam szczyt jest charakterystyczny, a znajdujący się na nim trzy gwiazdkowy Hotel Ještěd. Idąc dalej, samo istnienie hotelu na szczycie góry pewnie nie byłoby wybitnie ciekawym osiągnięciem. Jednak kiedy połączymy hotel, restaurację i wieżę telewizyjną w jedną całość na szczycie o wysokości ciut ponad 1000 m n.p.m. robi się już ciekawiej. Smaczku dodaje fakt że budowla w myśl architekta jest „przedłużeniem góry”.

Słowacja. Mała Fatra, a duża wyrypa!

2 czerwca, 2019Piotr Czyszpak0 Comments

Słowackie górki, a w tym oczywiście Mała Fatra siedziały mi już jakiś czas w głowie. Chciałem tam wyskoczyć, ale zawsze wydawało mi się że bez auta będzie to spore wyzwanie logistyczne. Majówka 2019 okazała się dogodnym terminem żeby sprawdzić jak ten dojazd wygląda naprawdę i czy Mała Fatra jest warta odwiedzania. W Żylinie i okolicach zdarzało mi się już wcześniej łapać stopa, pierwszy raz w drodze do Bratysławy, a drugi w czasie wyścigu #PKSdoBelgradu o którym kiedyś pisałem. Tym razem Kraj Żyliński i Mała Fatra były celem, a nie przystankiem. Mimo pogody w kratkę udało nam się przejść sporą część …

Kolej transsyberyjska, ponad 9 tysięcy kilometrów torów łączących Moskwę i Władywostok, najdłuższa trasa kolejowa na świecie. Tydzień spędzony w pociągu i marzenie wielu, ale czy tak naprawdę wiecie z czym to ugryźć? Mam nadzieję przybliżyć wam jak to wygląda, pozbawić złudzeń i pomóc przygotować się praktycznie do tego przejazdu. Sam pokonywałem trzykrotnie trasę między Moskwą, a Irkuckiem (ponad 5 tys km), oraz inne trasy kolejowe w Rosji i w krajach byłego Związku Radzieckiego. (więcej…)

CZYTAJ WIĘCEJ

Po raz kolejny udowodniłem sobie że spełnianie marzeń i zorza Polarna w Finlandii jest w zasięgu ręki. Szykując się po raz drugi na wyjazd do zimowej Finlandii nie miałem pojęcia czy uda nam się dopiąć swego i sfotografować zorzę. Jednak z taką ekipą nawet gdybyśmy nie osiągnęli celu i tak wyjazd zapowiadał się przednio. W końcu z ekipą PKS nie podróżujemy od wczoraj, dla przypomnienia PKS to Piotr czyli ja, Kuba znany jako Sądecki Włóczykij i Szymon z bloga Pies, wędrowiec i stara chata. Nasze codzienne relacje mogliście śledzić na facebooku używając #PKSnaZorze. A teraz czas na podsumowanie tego wyjazdy i kilka dobrych rad jak zorganizować własne fińskie polowanie na zorzę. (więcej…)

CZYTAJ WIĘCEJ

Wielki Szlak Bajkalski (Большая Байкальская тропа - Bolszaja Bajkalskaja tropa) to projekt stworzenia szlaku pieszego wokół najgłębszego jeziora świata. Efekt końcowy ma liczyć blisko 1800 km, no cóż w Rosji wszystko musi być wielkie, nawet szlaki. Ostatnio będąc na Syberii miałem okazję przejść 3 dniowy odcinek tego szlaku. Jest to kropla w morzu w porównaniu do całości, ale smak przygody można na pewno poczuć. No i oczywiście wspaniałe widoki towarzyszą nam przez cały czas. Zresztą co ja wam będę mówił, tutaj nie ma co mówić tu trzeba patrzeć. Pierwsze spotkanie z Wielkim Bajkalskim Szlakiem Natalia nie bała się wysokości. Taka tablica znajdowała się tylko w Listviance, potem było już trudniej. Nasza droga zaczęła się we wsi Bolszoje Gołoustnoje, skąd według Aleksandra miało być Wielkim Bajkalskim Szlakiem 45 km do Listvianki. Google jednak twierdzi że to odległość 53 km, a ja szczerze nie wiedząc jeszcze ile twierdzi google obstawiałem więcej niż mówił Aleksander. Przyjmijmy więc wersję ponad 50 km. Nasza ekipa dość specyficzna sformowała się całkowicie spontanicznie. Aleksander i Natalia mieszkają w Irkucku, poznałem ich rok wcześniej podczas mojej pierwszej wizyty nad Bajkałem, to oni zaprosili nas…

CZYTAJ WIĘCEJ

Triglav (2864 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Słowenii, oraz najwyższy szczyt Alp Julijskich. Szczyt w pewnym sensie mityczny, ponieważ pochodzi on od imienia Słoweńskiego boga (Triglav po słoweńsku oznacza Trójgłów) który według mitu zamieszkiwał na samym szczycie góry. Ważną też informacją jest że znajduje się on na fladze i w herbie Słowenii, co oczywiście pokazuje jak Triglav jest ważny dla Słoweńców. Szczyt zaliczany jest do Korony Europy, a samo zdobycie go to dla nas czysta przyjemności, choć okraszona litrami wylanego potu i silnym zmęczeniem. (więcej…)

CZYTAJ WIĘCEJ

Dwa lata, tyle trwa kurs Przewodnika Sudeckiego. W ciągu tych dwóch lat, dwa razy w tygodniu wykłady i co dwa tygodnie wycieczka w góry. Wycieczka? Brzmi jak urlop w Złotych Piaskach, a prawda jest taka że to kawał ciężkiego do zgryzienia chleba. Czy nam jest jednak z tym źle? Jakby to powiedzieć, życie w trakcie kursu (i po nim pewnie też) staje się inne. Dlaczego? Odpowiedź za chwilę... (więcej…)

CZYTAJ WIĘCEJ

Chiwa jedno z ważniejszych miast w dawnej Azji Centralnej i jeden z głównych ośrodków handlu na środkowo azjatyckim odcinku jedwabnego szlaku. Dziś to ponad 50 tysięczne miasto, którego najstarsza część wpisana jest na listę światowo dziedzictwa UNESCO, to naprawdę warto zobaczyć. Chiwa to miasto wyciągnięte wprost z baśni tysiąca jednej nocy, bez kszty przesady. Zresztą zaraz przekonacie się sami. (więcej…)

CZYTAJ WIĘCEJ

Wyobraźcie sobie wielkie jezioro, ale takie naprawę wielkie, powiedzmy czwarte na świecie. O powierzchni dajmy na to 68 478 km². W tym jeziorze mnóstwo endemicznej flory i fauny. Szczęśliwych ludzi mieszkających u brzegu. Jezioro ich karmi, poi, chłodzi w upalne dni, nawadnia okoliczne pola. To jezioro jest bratem, ojcem, matką już od wielu pokoleń. Słońce świeci tu przez większość dni w roku, życie jest proste i piękne. Sielskie dni płyną szybko, ale nagle się okazuje że bardzo szybko bo jezioro wysycha. Twój najlepszy przyjaciel umiera... (więcej…)

CZYTAJ WIĘCEJ